LXXVIII Akcja GTWb - Nie jak w Warszawie

Żółta łączka wzdłuż Trasy Siekierkowskiej :)

Plac Konstytucji

Plac Konstytucji znajdujący się na osi ul. Marszałkowskiej jest jedynym warszawskim placem zbudowanym w jednorodnym stylu. W tym przypadku jest to styl socrealistyczny. Nazwa placu upamiętnia konstytucję PRL z 22 lipca 1952 r. Początkowo, co prawda, miał to być Plac Bolesława Bieruta, ale na wniosek samego zainteresowanego nazwę zmieniono. 

Przed wojną w tym miejscu ul. Marszałkowska krzyżowała się z Koszykową, Piękną i Śniadeckich. Znaczna część zabudowy tych ulic przetrwała wojnę, ale w związku z projektem budowy placu oraz całego założenia urbanistycznego Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (MDM) przedwojenne kamienice zostały wyburzone. W monumentalnych socrealistycznych domach zamieszkali robotnicy.

W południowej części placu stoją trzy monumentalne kandelabry.

 

Będąc na Placu Konstytucji warto zadzierać głowę :)

 Położony na południowej ścianie placu hotel MDM to pierwszy warszawski hotel zbudowany po II wojnie światowej. Oddano go do użytku dokładnie 22 lipca 1952 r. Co ciekawe jego fundamenty są przystosowane do podwyższenia budynku o kilka pięter - pierwotnie miał on być wieżowcem zasłaniającym Kościół Zbawiciela.

Dziś Plac Konstytucji, który sam w sobie jest naprawdę interesującym założeniem architektonicznym, niestety szpecą obleśne reklamy w zbyt dużej ilości i o zbyt dużej powierzchni. Ponadto wątpliwą ozdobą jest parking na samym środku placu. 

Coś tu wystaje :)

Boernerowo

W 1922 roku na terenie ówczesnej wsi Babice rozpoczęła się budowa Transatlantyckiej Centrali Radiotelegraficznej. W tamtych czasach byłą to jedna z najnowocześniejszych radiostacji i przynosiła Polsce roczny zysk w wysokości ok. 100 tysięcy dolarów. W 1939 roku na rozkaz Edwarda Rydza-Śmigłego miała zostać zburzona, ale gen. Rómmel nie zdecydował się na to. Centrala była zaciekle broniona, ale pod koniec września przeszła w ręce hitlerowców, którzy korzystali z niej do końca wojny. W styczniu 1945 r. wycofujące się oddział niemieckie wysadził radiostację.

Część ziem przeznaczonych pod budowę Transatlantyckiej Centrali Radiotelegraficznej nie została wykorzystana, w związku z czym Ignacy Boerner, Minister Poczt i Telegrafów, poprosił prezydenta Mościckiego o zgodę na budowę w tym miejscu osiedla mieszkaniowego.

 Budowa Osiedla Łączności ruszyła w 1932 roku - zbudowano 56 skanalizowanych i zelektryfikowanych domów jednorodzinnych. Już rok później do kolonii dotarł tramwaj linii B z Ulrychowa. 

12 kwietnia 1933 r. zmarł Ignacy Boerner, ale budowę kontynuowano (w 1936 r. na cześć założyciela osiedle nazwano Boernerowo). Do 1934 roku na 128 parcelach zbudowano domy 5 rodzajów według projektów Wandy Boerner-Przewłockiej:

typ A - dom parterowy o powierzchni 33 m kw. z 1 pokojem, łazienką i kuchnią;

typ B - dom parterowy o powierzchni 72 m kw. z 3 pokojami, łazienką i kuchnią;

typ C - dom piętrowy o powierzchni 76 m kw. z 3 pokojami, łazienką i kuchnią;

typ D - dom piętrowy o powierzchni 93 m kw. z 5 pokojami, łazienką i kuchnią;

typ E - dom piętrowy o powierzchni 144 m kw. z 6 pokojami, łazienką, kuchnią i centralnym ogrzewaniem;

W kolejnych etapach budowano głównie murowane wille. Ostatnim etapem była zabudowa północno-wschodniej części osiedla, która później zyskała nazwę Kolonii im. Aleksandry Piłsudskiej. Tam zamieszkały osoby zasłużone w walce o niepodległość Polski, m. in. rodziny weteranów powstania styczniowego.

W 1935 roku zakończono budowę osiedla. W tym samym roku powstało także istniejące do dziś Towarzystwo Przyjaciół Boernerowa.

 W granicach Warszawy Boernerowo znalazło się w 1951 roku.

Trasa tramwajowa na Boernerowo zawsze słynęła z mijanek, jednak podczas modernizacji w latach 2008-2011 jej jednotorowy odcinek zachował się tylko na ul. Kaliskiego. Niemniej jednak jest to jakaś atrakcja :)

Jako że domki przetrwały wojnę, to przetrwały ją też tabliczki adresowe.