W 1922 roku na terenie ówczesnej wsi Babice rozpoczęła się budowa Transatlantyckiej Centrali Radiotelegraficznej. W tamtych czasach byłą to jedna z najnowocześniejszych radiostacji i
przynosiła Polsce roczny zysk w wysokości ok. 100 tysięcy dolarów. W
1939 roku na rozkaz Edwarda Rydza-Śmigłego miała zostać zburzona, ale
gen. Rómmel nie zdecydował się na to. Centrala była zaciekle broniona, ale pod koniec września przeszła w ręce hitlerowców, którzy korzystali z niej do końca wojny. W styczniu 1945 r. wycofujące się oddział niemieckie wysadził radiostację.
Część ziem przeznaczonych pod budowę Transatlantyckiej Centrali Radiotelegraficznej nie została wykorzystana, w związku z czym Ignacy Boerner, Minister Poczt i Telegrafów, poprosił prezydenta Mościckiego o zgodę na budowę w tym miejscu osiedla mieszkaniowego.
Budowa Osiedla Łączności ruszyła w 1932 roku - zbudowano 56 skanalizowanych i zelektryfikowanych domów jednorodzinnych. Już rok później do kolonii dotarł tramwaj linii B z Ulrychowa.
12 kwietnia 1933 r. zmarł Ignacy Boerner, ale budowę kontynuowano (w 1936 r. na cześć założyciela osiedle nazwano Boernerowo). Do 1934 roku na 128 parcelach zbudowano domy 5 rodzajów według projektów Wandy Boerner-Przewłockiej:
typ A - dom parterowy o powierzchni 33 m kw. z 1 pokojem, łazienką i kuchnią;
typ B - dom parterowy o powierzchni 72 m kw. z 3 pokojami, łazienką i kuchnią;
typ C - dom piętrowy o powierzchni 76 m kw. z 3 pokojami, łazienką i kuchnią;
typ D - dom piętrowy o powierzchni 93 m kw. z 5 pokojami, łazienką i kuchnią;
typ E - dom piętrowy o powierzchni 144 m kw. z 6 pokojami, łazienką, kuchnią i centralnym ogrzewaniem;
W kolejnych etapach budowano głównie murowane wille. Ostatnim etapem była zabudowa północno-wschodniej części osiedla, która później zyskała nazwę Kolonii im. Aleksandry Piłsudskiej. Tam zamieszkały osoby zasłużone w walce o niepodległość Polski, m. in. rodziny weteranów powstania styczniowego.
W 1935 roku zakończono budowę osiedla. W tym samym roku powstało także istniejące do dziś Towarzystwo Przyjaciół Boernerowa.
W granicach Warszawy Boernerowo znalazło się w 1951 roku.
Trasa tramwajowa na Boernerowo zawsze słynęła z mijanek, jednak podczas modernizacji w latach 2008-2011 jej jednotorowy odcinek zachował się tylko na ul. Kaliskiego. Niemniej jednak jest to jakaś atrakcja :)
Jako że domki przetrwały wojnę, to przetrwały ją też tabliczki adresowe.